Eg har gått tilbake til min tidligare blogg http://guro0o.blogg.no/!


De finn meg der!

Slikt som eg liker

fine vener, eventyr, musikk, livet, verda, å forsvinne inn i ei vidunderlig fin bok, fine bilder, sitat, latter, sosial demokratiet, naturen, å ta buss, kjærleik, synge, solidaritet, kakao, det å halde rundt ein varm kopp, arbeidarsongar, mummidalen, positive mennesker, nerding, faktumet at livet er eit eventyr!

*oppdaterast forløpande*
ein oppdagar rett og slett nye favorittting kvar ein einaste dag!

Orda stirra hardt på henne og slapp ikkje taket eit sekund.

 Ho klarte ikkje å snu seg vekk.  Orda leita fram kjensle i ho som ho intenst har prøvd å gøyme. Med eit sterkt ønske om å latesom at alt var slik de pla, satt ho opp eit smil og tenkte ”vel, viss ikkje dei ringer til meg, så lyt eg ringe til dei” 

Ei slik haldning fungerar fint i ei stund om ein prøver å ikkje tenkje så mykje. Men for ein person som analyserer alt er det lettare sagt enn gjort. Ei byrjar å føle seg veldig irrelevant. Merker at ein aldri er øvst på gjesteinvitasjonen, aldri den først som blir ringt. Men ein av dei siste, då alle ser på kvarandre å tenkjer ”åj, vi burde kanskje ringe henne også?”, trekkjer litt på skuldrane og kjem fram til at det kanskje er lurt. Du blir invitert av gammal vane. Ikkje nødvendigvis fordi dei vil ha deg der. Det berre blei sann liksom. 

Ein føler seg som ein parantes. du er ikkje ein slik veldig viktig utfyllande informasjons parantes. Nei, heller ein slik ”her er det noko vi kanskje burde tatt med”-parantes. Du er ikkje relevant, du er nesten litt irrelevant.

Men ho heldt taket. Ho ville ikkje dette av skipet. Var ikkje sikker på om ho var klar for å symja i ukjent farvatn heilt åleine enda. Så ho heldt taket hardare enn nokon gong.

 Å finne seg sjølv kan både fint og vondt på same tid.  Ho kunne jo ofre seg for laget, knekke av ein eller legge på en bit eller to slik alt var slik det alltid hadde vore. men det finst grense for kor mykje ein kan tilpasse seg.  Ein kan bli som ein linedansar på ei tynnline over eit hav av sjølvfornektelse. Undertrykking av si eiga personlegheit kan vere veldig farleg når andre gjerne vil at det skal vere slik permanent. 


Ho var plutselig klar på det. Dette var ein skummel, men god ide. Tenkte ho. Fortsatt like ubesluttsom som mr. Vinglepetter i Fjordland reklama. Men ho måtte ta ein sjanse. Og 2011 skulle tross alt handle om nye moglegheite og nye eventyr. Men innerst inne ønska ho at også ”ein gong for lenge lenge sidan levde det fem ulike jenter i skjønn harmoni”-eventyret skulle overleve til notida og framtida. Men no ville ho vere den som satt på gjerdet å venta, for ein gong skuld. Men ho skulle ikkje berre sitte på gjerdet, ho skulle også utforske nye vennskap og nye eventyr.

Men dei visst godt kor dei skulle leite, viss dei ynskja å finne henne. Så ver ikkje fortvila. For hugs på: 

Nyttårsforsett

Eg har allereie bestemt at 2011 skal vere året der eg søker nye eventyr. Eg skal reise på språkreise til Tyskland, Utøya og (kanskje) IUSY i Østerrike. og bli til flinkare til å finne eventyra i kvardagen. For det er viktig det!

- Søke nye eventyr

- Ta meir initiativ

- Slutte å avbryte folk når dei snakkar. 
Begrunnelse: "kanskje jeg kan slutte å avbryte andre når de snakker. For uansett hvor kreativt jeg angriper min vane med å avbryte, finner jeg ikke andre måter å se det på enn denne: "Jeg mener at det jeg sier er viktigere enn det du sier." Og jeg finner ingen andre måter å se det på enn denne: "Jeg mener at jeg er viktigere enn du er." Og det må jeg slutte med." -  Spis, elsk, lev

- Prioritere skulen meir. Gjer lekse kvar dag når eg kjem heim frå skulen.


- Lære meg meir!

- Trene meir. Må vere i form til fjellsesongen vettø.

- Skrive minst eit lesarinnlegg i mnd.


- Fokusere mest på det som er viktigast for meg.


- Spare meir pengar slik eg har mykje pengar når eg skal ut på eventyr! (triks: ta med skulemat på skulen, slutte å kjøpe snosk)

- Blir flinkare på media mtp. lokallaget og valget

- gjer så godt eg kan med å prøve å slutte å gå i joggebukse utanfor heimen. (stor sjanse for at dette ikkje går. men det skadar ikkje å prøve)

- Øve meir på piano og song.

- Ta meg meir tida til å lese og høyre på fin musikk.

- og sist men ikkje minst:

Leva livet!


"“Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever.” Mahatma Gandhi"

Jostein Gaarder i mitt hjarte

I natt las eg Appelsinpiken. Ei lita vidunderleg bok på 175 side signert Jostein Gaarder. Appelsinpiken handlar om kjærleik og tilfeldigheiter/sjebnen. Det å sjå ei jente med ein pose med appelsiner på trikken som ein blir momentant dødsforelska i, og brukar resten av tida si på å prøve å sjå henne igjen. Den handlar om livet og det å dø.

I boka skriv Jostein Gaarder mange gangar det eg alltid har vist. Livet og verda er eit eventyr.

"Kom ikke og si at naturen ikke er et under. Kom ikke og fortell meg at verden ikke er et eventyr"

"Det er ingen som har tatt en gråtkvalt avskjed med Euklids geometri eller atomenes periodiske system. Det er ingen som feller noen tårer fordi de skal koples fra internett eller gangetabellen. Det er verden man tar avskjed med, det er livet, eventyret. "

"For når verden er, da er grensen for det uansynnlige allerede overskredet."

Det er så fantastisk, synest ikkje du?

draumemannen må ha/vere-liste

Inspirert av Sigrid Bonde Tusvik si "må bruke den og den tannkremen"-liste, skriv eg då mine krav til han som, forhåpentlegvis ,blir mannen i mitt liv ein dag. 


1. Kan ikkje vere nynorsk-hatar. ein ting er å mislike, men han må unne nynorsken å eksistere. noko anna er diskriminering av mindretalet.
-om han er ein nynorskelskande bokmålsbrukar er det eit stort +

2. Som Sigrud Bonde Tusvik sei eg: han kan ikkje vere så uintelligent at han bruker ordet 'neger'

3. snill og grei. eit tantete utsagn, men åå,så sant.

4. erkjenne at klimaendringane er menneskeskapte og vere veldig for internasjonalbistand. Solidaritet.hjarte

3. Likestillingsforkjempar. (minimumskravet er at han er for likestilling)



Dette er det aller aller viktigaste eigenskapane. Resten av kriteria som eg kunne skreve er berre detaljar som i det store bilete ikkje er så viktig likevel. Gjor eit tapper forsøk med å tone ned på nerdinga. men det går tydeligvis ikkje an. men så er eg jo litt (veldig) nerd da. men som ein god kompis av meg alltid seie: 
"GURO! det e ingenting som heite å vere nerd!" 

men heldigvis kjenner meg mange flinke flotte feminist gutar som innehar om ikkje alle, så i alle fall mange av desse kriteria ;)

There's a blog born every half second

Og dette er berre endå ein i rekkja. Dette er ein av over 50  millionar bloggar, og eg er eitt av 6,863,520,833 menneske i verda. Det er vanskelig å fatte. Når eg tenkjer på dette, føler eg meg med eit ganske liten og irrelevant. Livet mitt er berre eitt av no 6,863,521,318 menneskeliv som lev her. Når eg ser på globusen min tenkjer eg: staden der eg bur er pitte pitte liten, eg er pitte pitte liten ;  eg forsvinn i havet av menneske.. Eg forsvinn inn i verda. Er eg viktig? I den store sammenhengen er eg ikkje det. Ikkje meir enn dei fleste andre menneske i hvertfall.

Men likevel meiner eg at eg har noko og komme med. Eg er av dei menneska som meiner at alle har noko å tilføye verda. Kva eg kan tilføye verda veit eg ikkje heilt nøyaktig endå. Kanskje optimisme og engasjement om at vi ein dag kan få ei betre og meir rettferdig verd?  om eg skal vere miniatyrisk lite mindre ambisiøs så er det eg vil gjennom bloggen også å vise dei som kanskje(forhåpentlegvis) kjem innom, fine bilete, musikk, bøker og sitat av folk som er langt flinkare og smartare enn meg.

 I beste tilfelle kan kanskje denne bloggen, få deg til å sjå på verda i gjennom andre sine auge( kanskje mine auge) og frå eit nytt perspektiv, for eit lite sekund.  (Briller om eg skal vere pirkete.) Den verda eg ser i gjennom augo mine, heilt utan hjelp i frå briller og liser, er litt grå og diffus og vanskeleg å setje fingaren på kva som er kva. men slik er det kanskje også, i alle fall det med at verda er diffus. For det vil eg absolutt seie at den er. Men fin er den, det er det ingen tvil om.