Nyttårsforsett

Eg har allereie bestemt at 2011 skal vere året der eg søker nye eventyr. Eg skal reise på språkreise til Tyskland, Utøya og (kanskje) IUSY i Østerrike. og bli til flinkare til å finne eventyra i kvardagen. For det er viktig det!

- Søke nye eventyr

- Ta meir initiativ

- Slutte å avbryte folk når dei snakkar. 
Begrunnelse: "kanskje jeg kan slutte å avbryte andre når de snakker. For uansett hvor kreativt jeg angriper min vane med å avbryte, finner jeg ikke andre måter å se det på enn denne: "Jeg mener at det jeg sier er viktigere enn det du sier." Og jeg finner ingen andre måter å se det på enn denne: "Jeg mener at jeg er viktigere enn du er." Og det må jeg slutte med." -  Spis, elsk, lev

- Prioritere skulen meir. Gjer lekse kvar dag når eg kjem heim frå skulen.


- Lære meg meir!

- Trene meir. Må vere i form til fjellsesongen vettø.

- Skrive minst eit lesarinnlegg i mnd.


- Fokusere mest på det som er viktigast for meg.


- Spare meir pengar slik eg har mykje pengar når eg skal ut på eventyr! (triks: ta med skulemat på skulen, slutte å kjøpe snosk)

- Blir flinkare på media mtp. lokallaget og valget

- gjer så godt eg kan med å prøve å slutte å gå i joggebukse utanfor heimen. (stor sjanse for at dette ikkje går. men det skadar ikkje å prøve)

- Øve meir på piano og song.

- Ta meg meir tida til å lese og høyre på fin musikk.

- og sist men ikkje minst:

Leva livet!


"“Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever.” Mahatma Gandhi"

Jostein Gaarder i mitt hjarte

I natt las eg Appelsinpiken. Ei lita vidunderleg bok på 175 side signert Jostein Gaarder. Appelsinpiken handlar om kjærleik og tilfeldigheiter/sjebnen. Det å sjå ei jente med ein pose med appelsiner på trikken som ein blir momentant dødsforelska i, og brukar resten av tida si på å prøve å sjå henne igjen. Den handlar om livet og det å dø.

I boka skriv Jostein Gaarder mange gangar det eg alltid har vist. Livet og verda er eit eventyr.

"Kom ikke og si at naturen ikke er et under. Kom ikke og fortell meg at verden ikke er et eventyr"

"Det er ingen som har tatt en gråtkvalt avskjed med Euklids geometri eller atomenes periodiske system. Det er ingen som feller noen tårer fordi de skal koples fra internett eller gangetabellen. Det er verden man tar avskjed med, det er livet, eventyret. "

"For når verden er, da er grensen for det uansynnlige allerede overskredet."

Det er så fantastisk, synest ikkje du?

draumemannen må ha/vere-liste

Inspirert av Sigrid Bonde Tusvik si "må bruke den og den tannkremen"-liste, skriv eg då mine krav til han som, forhåpentlegvis ,blir mannen i mitt liv ein dag. 


1. Kan ikkje vere nynorsk-hatar. ein ting er å mislike, men han må unne nynorsken å eksistere. noko anna er diskriminering av mindretalet.
-om han er ein nynorskelskande bokmålsbrukar er det eit stort +

2. Som Sigrud Bonde Tusvik sei eg: han kan ikkje vere så uintelligent at han bruker ordet 'neger'

3. snill og grei. eit tantete utsagn, men åå,så sant.

4. erkjenne at klimaendringane er menneskeskapte og vere veldig for internasjonalbistand. Solidaritet.hjarte

3. Likestillingsforkjempar. (minimumskravet er at han er for likestilling)



Dette er det aller aller viktigaste eigenskapane. Resten av kriteria som eg kunne skreve er berre detaljar som i det store bilete ikkje er så viktig likevel. Gjor eit tapper forsøk med å tone ned på nerdinga. men det går tydeligvis ikkje an. men så er eg jo litt (veldig) nerd da. men som ein god kompis av meg alltid seie: 
"GURO! det e ingenting som heite å vere nerd!" 

men heldigvis kjenner meg mange flinke flotte feminist gutar som innehar om ikkje alle, så i alle fall mange av desse kriteria ;)

There's a blog born every half second

Og dette er berre endå ein i rekkja. Dette er ein av over 50  millionar bloggar, og eg er eitt av 6,863,520,833 menneske i verda. Det er vanskelig å fatte. Når eg tenkjer på dette, føler eg meg med eit ganske liten og irrelevant. Livet mitt er berre eitt av no 6,863,521,318 menneskeliv som lev her. Når eg ser på globusen min tenkjer eg: staden der eg bur er pitte pitte liten, eg er pitte pitte liten ;  eg forsvinn i havet av menneske.. Eg forsvinn inn i verda. Er eg viktig? I den store sammenhengen er eg ikkje det. Ikkje meir enn dei fleste andre menneske i hvertfall.

Men likevel meiner eg at eg har noko og komme med. Eg er av dei menneska som meiner at alle har noko å tilføye verda. Kva eg kan tilføye verda veit eg ikkje heilt nøyaktig endå. Kanskje optimisme og engasjement om at vi ein dag kan få ei betre og meir rettferdig verd?  om eg skal vere miniatyrisk lite mindre ambisiøs så er det eg vil gjennom bloggen også å vise dei som kanskje(forhåpentlegvis) kjem innom, fine bilete, musikk, bøker og sitat av folk som er langt flinkare og smartare enn meg.

 I beste tilfelle kan kanskje denne bloggen, få deg til å sjå på verda i gjennom andre sine auge( kanskje mine auge) og frå eit nytt perspektiv, for eit lite sekund.  (Briller om eg skal vere pirkete.) Den verda eg ser i gjennom augo mine, heilt utan hjelp i frå briller og liser, er litt grå og diffus og vanskeleg å setje fingaren på kva som er kva. men slik er det kanskje også, i alle fall det med at verda er diffus. For det vil eg absolutt seie at den er. Men fin er den, det er det ingen tvil om.